فجایع انسانی فربهتر از مرزهای زبانی و نژادی و قومی و مذهبی هستند.
فاجعه هنگامی که رخ میدهد، با زبانی تلخ تمام بشریت را مخاطب قرار میدهد.
از این حیث فرقی نیست بین فاجعهی پلاسکو و سیل بلوچستان و آوار شدن بهمن روی کولبران کردستان.
فاجعهی بزرگتر اما زمانی رخ میدهد که قهر طبیعت با کولبران را شایستهی همدردی بدانیم ولی شلیکهای کور و گاه و بیگاه به جان کولبران را قانونی بنامیم.
اگر پلاسکو نماد فروریزی تجدد و بیماری ساختارها بر بستر یک شهر سست بنیاد است، کشتار کولبران نشانه انحطاطی بزرگتر است.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل